Unutmayın, Yalnız Değilsiniz.
Merhabalar.
Şu an 7,5 aylık hamileyim. Tüp bebek tedavisiyle 4. denemede bebeğim olduğunu öğrendim. Tabii ki de çok sevindik. Eşim, eşimin ailesi, benim ailem. Çünkü 9 senedir beklenen bir
Bebekti. Üçüncü ayıma kadar her şey normaldi. Sonra rahatsızlandım, sürekli bana bir şey olacak bebeğe kim bakacak diye saçma sapan şeyler düşünüyordum. Depresyon geçiriyordum sanıyordum. Kurban bayramı tatilinde iyice kötü olmuştum. Ne yemek yiyebiliyordum ne de uyuyabiliyordum. Sürekli tedirgin ve heyecanlı hissediyordum, sürekli acile gidiyorduk. Doktor yaygın anksiyete bozukluğu yaşadığımı bunun bir rahatsızlık olduğunu söylüyordu. İlaç kullanmayı eşim ve bana bırakıyordu. Hamile olduğum için antidepresanın bebeğe zarar verebileceğini düşünüyorduk ve kendimizi köşeye sıkışmış hissediyorduk. Çok kötü günlerdi, çok üzülüyordum hamileliğimin böyle geçtiğine. Bir de çevre baskısı tabii. ‘Her şey senin elinde, sen istersen düzelirsin, neden bu kadar kafana takıyorsun’ deyip duruyorlardı. Benim kafama takacak bir şeyim yok, hayatımda kötü giden hiçbir şeyim yok diyordum. Ama kendimi sürekli bir şey olacakmış gibi kaygılı hissediyordum. Bir de hamile olunca bu ikiye katlanıyordu. Bu arada ben sürekli hastalığım hakkında internetten araştırma yapıyordum kötü şeyler okuyunca kendimi çok kötü hissediyordum ve artık içinden çıkamıyordum. Ben de mi öyle olacağım? Geçmeyecek mi? Çocuğum olacak, böyle olursam nasıl bakarım diye. Bir gün Prof. Dr. Nazan Hanım’la tanıştık. Onunla ilk görüşmemden sonra kendimi iyi hissetmeye başladım. Tek başıma olmadığımı hissetmiştim. Nazan Hanım hamilelikte yaşanan psikolojik rahatsızlıkların tedavi gerektirdiğini ve ilaç kullanabileceğimi söyledi eşimle bana ve ben kendimi rahatlamış hissettim. Çünkü bunun bir rahatsızlık olduğunu ve tedavi gerektirdiğini söylüyordu.
Nazan Hanım bu durumun bebeğe daha çok zararı olduğunu söylemişti. Tabii ki de hemen ilaç yazalım demiyordu Dr. Nazan Hanım. Bu arada sadece çeyrek mirtazapin içiyordum geceleri uyumak için. İdare ediyordum ya da öyle sanıyordum ki bir gün yine işyerinde kötü oldum. Hemen Nazan Hanım’ı aradım. Artık ilaç kullanmam gerektiğini söyledi ve kullanmaya başladık ama gebeliğimde ters giden şeyler vardı. Kadın doğum doktorum kesinlikle bu ilaçları kullanamazsın ve biz korkudan ilacı bırakmak zorunda kaldık ama şimdi pişmanım bıraktığıma çünkü ben iyi olduğum zaman bebeğimde iyi olur diye düşünüyorum. Keşke 3 aylıkken verdiklerini kullansaydım diyorum. Şu an 7,5 aylık oldum. Rahatlamam için sabah öğle akşam yarım mirtazapin içiyorum, kendimi biraz daha iyi hissediyorum. Buradan bu yazıyı okuyanlara tavsiyem eğer ilaç kullanmanız gerekiyorsa kullanın, doktorunuza güvenin, inanın ilaç kullanmak o durumda olmaktan iyidir diye düşünüyorum. Siz iyi olursanız bebeğiniz de iyi olur. Ben kullanmamakta direndim ama pişmanım, artık korkmuyorum. Unutmayın yalnız değilsiniz. Bu bizim elimizde olan bir şey değil. Bu bir rahatsızlık kimseye anlatmaya çalışmayın, çünkü yaşamayan bilemez. Sizi anlayanlarla beraber vakit geçirin. Şu an kendimi iyi hissediyorum, bu da Nazan Hanım’ın sayesinde. Ona çok teşekkür ediyorum. Doktorunuzun sözünden çıkmayın. Unutmayın yalnız değilsiniz. İlaç kullanıp bir sürü sağlıklı dünyaya gelen çocuklar var. İnsanlar gerektiğinde hamileyken kemoterapi bile alıyor bir de çevrenizdekilerin ne dediğini önemsemeyin sadece doktorunuza güvenin, güvenin, güvenin….
iyi günler dileğimle
Medine U.